Θέατρο Κορύβαντες
Ο διάβολος
Σκηνοθεσία-Σκηνικά: Αντρέας Θεοχάρης
Ο Διάβολος: Αντρέας Θεοχάρης
Ιβαν Ιβάνοβιτς: Μαρίνος Μαρούλης
Κορίτσι: Κλαίρη Γιαννικάκη
Κάθε Παρασκευή και Σάββατο, ώρα 21:00
Έναρξη παραστάσεων : Παρασκευή 13 Δεκεμβρίου, ώρα 21:00
Ο διάβολος στη χώρα των νεκρών υποδέχεται τους άρτι αφιχθέντες νεκρούς, επιμελείται την απογραφή τους και οργανώνει μουσικές θεατρικές παραστάσεις στην κεντρική πλατεία της Κόλασης. Τη σαιζόν αυτή παρουσιάζει τη σπαρταριστή κωμωδία “Η ιστορία του φιλήδονου Ιβάν Ιβάνοβιτς και η πλήξη του διαβόλου την ημέρα των Θεοφανείων”.
Το Θέατρο Κορύβαντες παρουσιάζει την κωμωδία Ο Διάβολος βασισμένη σε τρία μικρά διηγήματα: Επίσκεψη στη χώρα των νεκρών του Φ. Κάφκα, Μπαμπόκ του Φ. Ντοστογιέφσκι και κυρίως ο Διάβολος του Μ. Γκόρκι.
▬●▬
Στην Επίσκεψη στη χώρα των νεκρών ο κόσμος των νεκρών είναι μια κρύπτη που μοιάζει με σκηνή θεάτρου, ένας κόσμος χωρίς όρια όπου η ταυτότητα της ζωής και του θανάτου συγχέονται.
Άντρας: Θέατρο παίζετε εσείς εδώ;
Κορίτσι: Ναι λιγάκι. Ξέρεις λοιπόν από αυτά.
(δείχνει προς τον κύριο στο γραφείο).
Πήγαινε τώρα να χαιρετήσεις αυτόν εκεί. Είναι το αφεντικό εδώ. Μέχρι να τον χαιρετήσεις δεν κάνει να σου μιλάω.
Άντρας: Ποιός είναι;
Κορίτσι: Ένας Γάλλος ευγενής, λέγεται ντε Πουατόν.
Άντρας: Και πως βρέθηκε εδώ;
Κορίτσι: Δεν το γνωρίζω, εδώ είναι όλα πολύ μπερδεμένα. Περιμένουμε κάποιον που θα βάλει τάξη. Μήπως είσαι εσύ;
Άντρας: Όχι, όχι.
Κορίτσι: Είσαι πολύ συνετός. Τώρα όμως πήγαινε στον κύριο.
...........................................................................................
Κορίτσι: Αχ μείνε, μείνε, ανυπομονούσα τόσο να έρθεις.
Δεν είναι τόσο φρικτά εδώ, όσο πιθανόν φοβάσαι. Και τι μας νοιάζει εμάς τους δύο ποια θα είναι η μοίρα μας; Έλα! Θα σου δείξω το φέρετρό μου.
Άντρας: Αφού δεν είσαι νεκρή.
Κορίτσι: Όχι, αλλά για να είμαι ειλικρινής δεν καταλαβαίνω και πολλά πράγματα εδώ. Αυτός είναι άλλωστε ο λόγος που με χαροποιεί τόσο ο ερχομός σου. Σε λίγο θα καταλάβεις τα πάντα, ήδη τώρα βλέπεις μάλλον πιο καθαρά από μένα. Όπως και να' χει: έχω ένα φέρετρο
το κορίτσι κάθεται μέσα στο φέρετρο και τον καλεί με το βλέμμα
Άντρας: Κορίτσι μου καλό. Δεν μπορώ να μείνω μαζί σου. Υπάρχει κάποιος εδώ στην κρύπτη που πρέπει να του μιλήσω. Δεν θα με βοηθήσεις να τον βρω;
Κορίτσι: Πρέπει να του μιλήσεις; Αφού εδώ δεν υπάρχουν υποχρεώσεις.
Άντρας: Εγώ όμως δεν είμαι από εδώ.
Κορίτσι: Ώστε νομίζεις πως θα φύγεις κάποτε από δω;
Άντρας: Ασφαλώς. Ένας λόγος παραπάνω να μη χάνεις το χρόνο σου.
Το κορίτσι ψάχνει κάτω από τα μαξιλάρια και βγάζει μια πουκαμίσα.
Κορίτσι: Αυτό είναι το σάβανό μου.
Το τείνει προς τον άντρα.
Κορίτσι: Δεν το φορώ όμως.
▬●▬
Ο Ντοστογιέφσκι, στο Μπαμπόκ, ένα από τα ελάχιστα σατιρικά κείμενά του, στα οποία ακολουθεί και εξελίσσει την παράδοση του Γκόγκολ, περιγράφει μια κοινωνία των νεκρών αποτελούμενη από σκουληκιασμένα πτώματα που συνεχίζουν να ζουν “σαν από αδράνεια”, τραγουδούν και χορεύουν, αν και ακίνητα, ερωτοτροπούν μέσα από τα φέρετρα τους, μαλώνουν για φιλοσοφικά, κοινωνικά, πολιτικά θέματα, κομπάζουν για την κοινωνική τάξη τους ή τα αξιώματά τους, την περιουσία τους ή την ομορφιά τους, την ίδια στιγμή που αποσυντίθενται.
Κλινιέβιτς: Πείτε μου πώς γίνεται να μιλάμε εμείς εδώ πέρα; έχουμε πεθάνει κι ωστόσο κουβεντιάζουμε. Φαίνεται σα να κινούμαστε κι όμως ούτε κινούμαστε ούτε μιλάμε. Τι σημαίνουν όλα αυτά;
Λεμπεζιάντνικοφ: Απλούστατα εκεί πάνω όταν ζούσαμε εσφαλμένα θεωρούσαμε το θάνατο ως θάνατο. Εδώ το σώμα δείχνει να αναζωογονείται, συγκεντρώνονται τα απομεινάρια της ζωής, έτσι, δεν ξέρω πώς να το εκφράσω, η ζωή συνεχίζεται σαν από αδράνεια. Κι αυτό κρατάει για ένα μήνα ακόμα ή δυο ή και τρεις. Μπορεί μερικές φορές να κρατήσει και έξι...Υπάρχει ένας τύπος που έχει λιώσει ολόκληρος, αλλά μία φορά στις έξι βδομάδες λέει ξαφνικά μια λεξούλα, ασυνάρτητη φυσικά, για κάποιον Μπαμπόκ...
Κλινιέβιτς: Αρκετές ανοησίες. Το ζήτημα είναι πώς γίνεται εγώ να μην έχω όσφρηση αλλά τη μπόχα να τη νοιώθω!
Λεμπεζιάντνικοφ: Α...Εδώ πια ο φιλόσοφός μας επιδίδεται σε αοριστολογίες. Ακριβώς όσον αφορά την όσφρηση παρατήρησε ότι εδώ γίνεται αισθητή η -πώς να το πω- η ηθική αποφορά, αυτό, υποτίθεται η αποφορά της ψυχής.
Κλινιέβιτς: Αρκετά. Όλα βλακείες είναι. Το κυριότερο είναι οι δυο τρεις μήνες ζωής και τελικά: Μπαμπόκ. Προτείνω σ' όλους εσάς να περάσετε αυτούς τους δυο μήνες όσο γίνεται πιο ευχάριστα. Και για το σκοπό αυτό να οργανωθείτε σε νέες βάσεις. Κύριοι! Σας προτείνω να μη ντρέπεστε για τίποτα!
Φωνές νεκρών: Αχ ελάτε να μη ντρεπόμαστε για τίποτα.
▬●▬
Στο Διάβολο του Μ. Γκόρκι, που είναι και το επίκεντρο της παράστασης, ο διάβολος μιαν ημέρα των Θεοφανείων πλήττει αφόρητα, αηδιασμένος από την παρακμή του κόσμου των ανθρώπων όπου καμιά ψυχή δεν αξίζει ούτε καν την προσοχή του. Για να διασκεδάσει την ανία του, ο διάβολος εισβάλλει στην κάμαρα του Ιβάν Ιβάνοβιτς και του προτείνει να τον απαλλάξει από κάθε πάθος και κάθε κακία. Αυτός πέφτει με ευκολία στην παγίδα του διαβόλου αγνοώντας το γεγονός ότι η ύπαρξή του στηρίζεται εντέλει μόνο σε αυτά.
Iβάν : Θέλω να σας ρωτήσω κάτι
Διάβολος: (γνέφει ναι)
Ιβάν : Αν θ' απαιτήσετε να σας δώσω την ψυχή μου για την υπηρεσία που θέλετε να μου προσφέρετε.
Διάβολος: Την ψυχή σας!!! Τι να την κάνω. Πείτε μου που να τη βάλω; Ε μα πια! Σας παρακαλώ! Να σκέφτεστε αυτά που λέτε. Δηλαδή συγνώμη, πείτε μου η ψυχή σας σε τι θα μπορούσε να μου φανεί χρήσιμη; Δεν είμαστε εδώ για τέτοια πράγματα. Τελεία και παύλα. Κι εννοώ...
Ιβάν : Εγώ ρώτησα γι' αυτό γιατί γενικώς συνηθίζετε..
Διάβολος: Εντάξει, αλλά παλιά...που οι ψυχές ήταν εύρωστες άλλης ποιότητας, ανωτέρας!
Ιβάν : Θα νόμιζε κανείς ότι δε δίνετε καμιά σημασία για την ψυχή μου...
Θέατρο Κορύβαντες
Μυλλέρου 78, Μεταξουργείο
Τηλέφωνο: 2155404045 – 6977930787
email: koryvantes@gmail.com
Στάση μετρό: Μεταξουργείο
